Ήταν Σεπτέμβριος του `12, πέρασα σε μια σχολή, δυο ώρες μακριά απ τo σπίτι μου, η στεναχώρια με είχε καταβάλλει από τότε για ότι θα άφηνα πίσω μου.
Έφτασε η μέρα να φύγω 1η Οκτωβρίου πια οι σχολές θα άνοιγαν. Πήγα, εγκαταστάθηκα στο μικρό ζεστό μου σπιτάκι. Δίπλα έμενε ένα παιδί μεγαλύτερου έτους και παραδίπλα μια άλλη κοπέλα που και εκείνη είχε περάσει φέτος.
Δέσαμε, γίναμε μια παρέα που δεν ξεκολλούσε.Το σπίτι του γείτονα είχε γίνει το στέκι μας. Εκείνος εκτός από εμάς είχε φυσικά και τους δικούς του φίλους. Μια μέρα είχαν μαζευτεί λοιπόν σπίτι του να παίξουν σαν αγόρια πόκερ που είναι της μόδας. Με φώναξε να κάτσουμε όλοι μαζί αφού ότι κάναμε πια απαιτούσε να το λέμε ο ένας στον άλλο. Πήγα όπως ήμουν, απεριποίητη, με πιτζάμες και γυαλιά μυωπίας δηλαδή χάλια. Ήταν εκεί 4 με 5 αγόρια, δε πρόσεξα κανένα όπως μπήκα αμέσως έπεσα στο κρεβάτι και μιλούσα με την άλλη κοπέλα, το σπίτι είναι μονόχωρο και απ το κρεβάτι έβλεπες στο σαλονάκι. Ώσπου τελειώνουν το παιχνίδι, σηκώνονται να φύγουν τα παιδιά και ένας στρέφεται στον φίλο μου και φίλο του, λέγοντας "την κοπέλα δεν μας την σύστησες" τα μάτια του είχαν καρφωθεί πάνω μου και εγώ απλά τέντωσα το χέρι και είπα το όνομα μου.
Από εκείνη τη μέρα και για ένα μήνα η πολιορκία δεν σταματούσε είτε από κοντά είτε απ το facebook. Όπου και αν πήγαινα θα βρισκόταν δίπλα μου. Άργησα λίγο να το καταλάβω μέχρι που έφτασαν τα γενέθλια μου, ένας μήνας μετά! Το βράδυ εκείνο είχαμε κανονίσει να βγούμε, η τριάδα και κάτι ακόμα παιδιά. Δεν θα ήταν στην ίδια παρέα με εμάς αλλά σίγουρα δεν θα έλειπε απ το κλάμπ.
Μου είχαν ετοιμάσει έκπληξη, τούρτα και τα σχετικά. Μετά τα κεράκια που έσβησαν άναψε μια άλλη φλόγα! Το φιλί του στο μάγουλο μου ήταν αρκετό για να μεθύσω εκείνο το βράδυ, δεν χρειαζόμουν αλκοόλ. Δεν ξεκολλούσαμε, χορός, τραγούδια, αγκαλιές μέχρι που ξημέρωσε. Τα πόδια μου με πονούσαν έβγαλα τα παπούτσια μου τα κρατούσε στο ένα χέρι και απ το άλλο κρατούσε το δικό μου. Μπροστά εμείς και πίσω ακολουθούσαν η φίλη μου με άλλο παιδί. Μας συνόδεψαν μέχρι την πόρτα, σοκολατένια πόρτα αφού μας έπεσε η τούρτα. Ήταν αρκετό για να ξυπνήσουν οι γείτονες και να ακούσουμε τον εξάψαλμο μιας και σαν Κυριακή δεν είχαμε πάει εκκλησία.
Τελείωσε η "λειτουργία" μπήκαμε σπίτι, κοιμόμασταν όρθιοι, η κίνηση που έκανε η κολλήτη μου ήταν να ανοίξει τον καναπέ και να μας στρώσει να κοιμηθούμε. Ξαπλώσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη και μετά από ένα φιλί λίγο πιο δεξιά απ το μάγουλο και ένα χέρι γύρω απ την μέση μου μας πήρε ο ύπνος όσο πιο γλυκά και ζεστά μπορούσε ακόμα και αν έξω το κρύο ήταν τσουχτερό και εμείς ούτε κουβέρτα δεν είχαμε επάνω μας.
Ξυπνήσαμε, ήμουν τόσο χάλια όσο με είχε γνωρίσει και ακόμα χειρότερα αυτή τη φορά γιατί ήμουν και μουτζουρωμένη απ τη μάσκαρα. Δεν είπε τίποτα απλά μου χαμογέλασε και έτρεξε να προλάβει το λεωφορείο γιατί είχε μάθημα.
Από εκεί και μετά για ένα μήνα κάθε βράδυ ήταν δικό μας. Είχαμε δει ό,τι ταινία υπήρχε μέσα στον υπολογιστή μου και τον δικό του. Όταν ξημέρωνε όμως έπρεπε να με αφήσει και χωρίς να τον δει κανείς να φύγει και να πάει σπίτι του. Την μέρα ήμασταν απλοί φίλοι άλλα τα μάτια μπορούσαν να μιλήσουν και οι άλλοι γύρω να μην καταλάβουν τίποτα. Ήρθαν τα Χριστούγεννα, ο αποχαιρετισμός για να πάει ο καθένας στην οικογένεια του. Ήταν λίγες μέρες και πίστευα ότι τίποτα δεν θα άλλαζε μέχρι να γυρίσει. Έτσι και έγινε, δεν άλλαξε τίποτα. Ο υπολογιστής ανανεωμένος με καινούργιες ταινίες και εκείνος με ένα μυστικό μέσα του.
Δεν άργησα να μάθω ότι γύρισε δεσμευμένος μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων. Η απάντηση του ήταν πως εγώ με εσένα είμαι εδώ και όχι με εκείνη. Το τηλέφωνο του χτυπούσε, ήταν εκείνη δεν ήθελε να το σηκώσει, το βλέμμα μου τον έβαλε να απαντήσει αυτό που είπε ήταν πως κοιμόταν. Αγκαλιά με το μαξιλάρι και σφιγμένη έβλεπα την ταινία μέχρι που τελείωσε, έφυγε με ένα απλό γεια.
Αργήσαμε να ξαναμιλήσουμε και να βρεθούμε. Ώσπου ήθελε να μου εξηγήσει και δέχτηκα. Τα είχαν 4 χρόνια και όταν ήρθε να σπουδάσει χώρισαν, όταν γύρισε τα Χριστούγεννα εκείνη του ζήτησε να τα ξαναβρούν και τον πίεζε, αυτός επειδή την αγαπούσε αλλά χωρίς να είναι ερωτευμένος πια μαζί της και σκεπτόμενος ότι θα γυρίσει πάλι κάτω της απάντησε ναι! Καλά όλα αυτά αλλά εμένα δεν με έπειθε και δεν μπορούσε να μου γιατρέψει την απογοήτευση.
Έπαψα να του μιλάω και να βρίσκομαι σε κοινές παρέες μαζί του. Η κοπέλα του ήρθε στο μέρος που σπουδάζαμε και του έκανε έκπληξη. Εγώ και η κολλήτη μου τα είχαμε ψάξει όλα και είχαμε βρει τα πάντα για εκείνη. Πήγαμε για καφέ έτυχε να είναι εκεί αυτός με την παρέα του και αυτήν. Καθόμαστε χωριστά, την αναγνωρίζουμε και παθαίνουμε σοκ με την φίλη μου. Σηκώνονται να φύγουν και έρχεται να μας μιλήσει σαν να μην τρέχει τίποτα αλλά εμείς τα ξέραμε όλα.
Το βράδυ κανονίζουμε να βγούμε με έναν φίλο μας χωρίς να πιστεύουμε ότι θα βρεθούμε σε κοινή παρέα. Και όμως βρεθήκαμε και τους είχα απέναντι μου, εκείνος ούτε στεκόταν δίπλα της ούτε φαινόταν ότι ήταν ζευγάρι, εγώ μια χαρά χαμογελαστή και ευδιάθετη χωρίς να δείχνω τι ένιωθα μέσα μου. Ερχόταν δίπλα μου τον απέφευγα ώσπου βγήκε να πάρει αέρα γιατί δεν ήταν καλά όπως είπε στη κολλήτη μου, δεν έδωσα σημασία. Ξαναμπήκε μέσα και στάθηκε δίπλα μου να με κοιτάει και γυρνάει η κολλητη μου και του λέει να μας γνωρίσει την κοπέλα του, έμεινε παγωτό και απλά είπε "σε εσάς όχι". Πέρασε το βράδυ, τις μέρες η επικοινωνία μας ήταν μηδενική. Μετά απο κάποιο καιρό αφού πια δεν άντεχα και εκείνος προφανώς, ένα μήνυμα στο κινητό μου "σε 5` είμαι σπίτι σου" μας έκανε να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας.
Αποφάσισα να τον διαγράψω και να προχωρήσω, δεν του είπα τίποτα αλλά το είχε καταλάβει. Πέρασαν 2 μήνες ήμασταν απλά γνωστοί και συμφοιτητές αφού η μοίρα εκείνος δεν ξέρω μας έφερε στο ίδιο τμήμα υποχρεωτικού μαθήματος.
Έφτασε ο καιρός της εξεταστικής και των διακοπών. Οι μέρες πλησίαζαν για να φύγει ο καθένας στον τόπο του. Η ζέστη και ο ήλιος είχαν βγει για τα καλά.Είχαμε κάνει μια καινούργια παρέα με την κολλητη μου που δεν είχε ανάμειξη καθόλου με τους φοιτητές απ το τει μας. Όλα αυτά εκείνος τα έβλεπε και ο σχολιασμός όταν μας πετύχαιναν με εκείνα τα παιδιά δεν αργούσε να γίνει η κουβέντα τους στην παρέα του. Άρχισε να καρφώνεται και να παρακολουθεί κάθε κίνηση μου και βήμα μου. Με βασάνιζε γιατί τον ήθελα ακόμη.
Ένα βράδυ πρωτού να μαζέψω την επομένη και να γυρίσω στο σπίτι μου για διακοπές κανονίσαμε να βγούμε για ένα ποτό με τα παιδιά που κάναμε πλέον παρέα.
Τετάρτη βράδυ λοιπόν ετοιμαστήκαμε, βάλαμε κάτι χαλαρό τα Starakia μας και φύγαμε για χορό. Δεν περίμενα ότι θα ερχόταν, το είχα αποκλείσει γιατί καθημερινή λίγο δύσκολο έως ακατόρθωτο να βγει για ποτό με την παρέα του, συνήθως διάλεγαν την παρασκευή ή το σάββατο. Ανοίγει η πόρτα μπαίνουν η ώρα ήταν 3 και τα μεσάνυχτα, εμείς είχαμε βγει κατα της δυο. Κάθεται απέναντι μας ακριβώς, παρατηρούσε τα πάντα. Τα μάτια μας κάποια στιγμή κόλλησαν. Δεν υπήρχε κανείς γύρω μας έτσι ένιωθα αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που τον κοιτούσα, και όμως το μαγαζί ήταν σχεδόν γεμάτο. Ξημέρωνε και αποφασίσαμε να φύγουμε. Βγήκαμε έξω ήρθε και εκείνος έκατσε δίπλα μου.
Η κολλητή μου είπε "σήκω να φύγουμε γιατί δεν θα ξυπνάς πάλι να πάμε στη θάλασσα". Το άκουσε μπήκε στη συζήτηση και μας είπε να πάμε τώρα έτσι όπως ήμασταν. Τον ρώτησα αν τρελάθηκε και τα μάτια του απλά έγιναν ένα με τα δικά μου. Με πήρε απ το χέρι, το τράβηξα και μου ζήτησε να τον ακολουθήσω, το έκανα. Πήγαμε στην πιο κοντινή θάλασσα και μετά απο καιρό ένιωσα όπως στη αρχή. Μπήκαμε με τα ρούχα κ κολυμπήσαμε, δεν με άφησε από δίπλα του.
Μας κοιτούσαν και χαμογελούσαν κάτι ηλικιωμένοι ανθρώποι που έκαναν το πρωινό τους μπάνιο. Το νερό έσταζε κ εμείς προχωρούσαμε χέρι χέρι σαν να μην συμβαίνει τίποτα και σαν να φορούσαμε τα πιο ωραία ρούχα μας και ενώ περνούσαμε από ένα σπίτι με γλάστρες πήρε μια και μου την πρόσφερε χωρίς να τον νοιάζει αν τον κοιτούσαν.
Μια γυναίκα μας πήρε απ πίσω και ήθελε την γλάστρα της ,τα γέλια μας ξεσήκωναν τους πάντες. Της την αφήσαμε στη γωνιά κ ήρθε την πήρε κ την έβαλε στη θεση της. Με άφησε σπίτι μου. Έβαλα ένα πλυντήριο τα ρουχα μου, εφτιαξα την βαλιτσα μου και εβαλα την πιο ωραία ανάμνηση μεσα για να μου κρατάει συντροφια όλο το καλοκαιρι. Το απόγευμα έφυγα δεν τον χαιρέτησα, την επόμενη μέρα έφυγε εκείνος. Αραγε αυτό ήταν το Happy End μας;;;; Ποιος ξερει...............