Ας σας εκμυστηρευτώ λοιπόν και εγώ την δική μου ιστορία αγάπης!
Ήμουν φοιτήτρια και για 2 χρόνια μέναμε στην ίδια πολυκατοικία με τον “ανεκπλήρωτο έρωτά μου”! Το μόνο που μας χώριζε ήταν ένα πάτωμα….
Όλα ξεκίνησαν μετά την μετακόμισή μου στο νέο μου διαμέρισμα!
Είχε περάσει τόσος καιρός, χωρίς να τον έχω συναντήσει ποτέ… Ώσπου μια μέρα βρεθήκαμε στο ασανσερ της πολυκατοικίας!
Ήταν ψηλός, γυμνασμένος με καστανά μαλλιά και καταπράσινα μάτια…!Πώς να μην τον ερωτευτεί κανείς;
Δεν έχασα ευκαιρία και άρχισα αμέσως τις συστάσεις, προσπαθώντας να μάθω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσα για αυτόν! Πόσα όμως μπορούσα να μάθω για αυτόν σε μία «διαδρομή» από το ισόγειο στον τρίτο;
Μετά την πρώτη μας συνάντηση έκανα πολύ καιρό να τον δω ξανά! Ήταν και αυτός φοιτητής, είχε όμως περιορισμένες εξόδους, οπότε δεν μπορούσα να τον πετύχω πουθενά.
Η μόνη λύση ήταν να χτυπήσω την πόρτα του λέγοντας το κοινότυπο "μήπως έχεις λίγη ζάχαρη γιατί μου τελείωσε..." δεν ήθελα όμως να τον προσεγγίσω με αυτόν τον τρόπο! Έτσι περίμενα την ευκαιρία...Είχα πει στον εαυτό μου πως την επόμενη φορά που θα τον συναντήσω δεν θα χάσω την ευκαιρία να τον πλησιάσω για να γνωριστούμε καλύτερα!
Οι μέρες όμως περνούσαν, σε μία βδομάδα θα ξενοίκιαζα και ήξερα ότι οι ελπίδες μου ήταν περιορισμένες!
Ένα βράδυ που αποφάσισα να βγω με την παρέα μου τον πέτυχα στο club! Ο ενθουσιασμός μου ήταν τεράστιος, όμως δεν μπορούσε να αναιρέσει το άγχος που ένιωθα…
Τον κοίταζα όλο το βράδυ…οι ματιές μας ήταν έντονες αλλά κανείς δεν έβρισκε την δύναμη να κάνει την πρώτη κίνηση!
Η ώρα ήταν πλέον περασμένη, η παρέα μου ήθελε να φύγουμε!
Ένιωσα ξαφνικά ένα κόμπο, θεώρησα πως αν έφευγα θα έχανα και αυτή την ευκαιρία γνωριμίας με τον εν λόγω γείτονα…
Φεύγοντας τον είδα να είναι προσηλωμένος στην παρέα του και έφυγα για το σπίτι σιωπηλή…
Όταν επέστρεψα ήμουν τόσο αναστατωμένη που δεν με έπιανε ύπνος και είπα να καθίσω στο μπαλκόνι. Εκτός αυτού περίμενα να γυρίσει και ο μυστικός μου έρωτας το γειτονάκι μου το γλυκό! Ήθελα να τον δω έστω και από το μπαλκόνι, να του πω μια αθόρυβη καληνύχτα με τα μάτια και να έπεφτα κ εγώ ήσυχη για ύπνο.
Ξαφνικά μέσα στην απόλυτη ηρεμία άκουσα το αυτοκίνητο του! Πλησίασα τα κάγκελα για να τον δω και με περιέργεια παρατηρούσα πως, αφού βγήκε από το αμάξι του, άρχισε να κινείται προς το δικό μου αυτοκίνητο πλησίασε και κοντοστάθηκε…
Η καρδιά μου εκείνη την στιγμή κόντευε να σπάσει!
Προσπαθούσα να καταλάβω μέσα στο σκοτάδι τι έκανε…
Είδα το χέρι του να ακουμπάει το καπό του αυτοκινήτου μου! Τρελάθηκα από χαρά...ακόμη το σκέφτομαι και πετάω από την χαρά μου...
Αλλά πάλι δεν βρήκα την δύναμη και το κουράγιο να του μιλήσω από το μπαλκόνι! Έτσι αφού ηρέμησα μετά από αυτή την περιπετειώδη νύχτα έπεσα για ύπνο…
Το πρωί που ξύπνησα το αυτοκίνητό του έλειπε…Ήλπιζα ότι είχε φύγει για κάποιο διήμερο και θα ξαναγυρνούσε! Οι μέρες όμως περνούσαν και εκείνος δεν φαινόταν πουθενά…
Μετά από αρκετές μέρες και πολλές ώρες αναζήτησης με τα ελάχιστα στοιχεία που είχα για αυτόν έκανα αναζήτηση και βρήκα το profil του στο facebook....
Όταν δέχτηκε το έτοιμα φιλίας μου αποφάσισα να κάνω αυτό που τόσο καιρό δίσταζα!
Άρχισα λοιπόν να του μιλάω…στην αρχή με δισταγμό… Δεν άργησε όμως να με κάνει να νιώσω πιο άνετα!
Στα πρώτα 10’ της συνομιλίας μας ένιωσα σαν να τον ήξερα χρόνια… υπήρχε μία απίστευτη χημεία μεταξύ μας!
Καθώς περνούσε η ώρα μάθαινα όλο και περισσότερα γι’ αυτόν και με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα ότι τα αισθήματα μας ήταν αμοιβαία!
Μου εκμυστηρεύτηκε ότι έψαχνε και αυτός τρόπο να με προσεγγίσει! Και πιο συγκεκριμένα...το τελευταίο βράδυ στο club, πήρε την απόφαση να κάνει το πολυπόθητο βήμα…την ώρα που εγώ δεν ήμουν πλέον εκεί! Είχα φύγει χωρίς να το καταλάβει…
Έτσι αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι, ελπίζοντας πως θα με συναντήσει στην είσοδο της πολυκατοικίας! Μάταια όμως…
Μου είπε πως όταν γύρισε, πλησίασε το αυτοκίνητό μου για να καταλάβει από την θερμοκρασία του, αν έχω ώρα που επέστρεψα!
Η ώρα είχε περάσει για τα καλά και ενώ ένιωσε την παρουσία μου στο μπαλκόνι πάνω από το δικό του δεν έκανε την κίνηση να μου μιλήσει και να με αποχαιρετίσει, για να μην με φοβίσει μου τόνισε, αν και το ήθελε πολύ!
Ήλπιζε πως την επόμενη μέρα θα με πετύχει!
Από τα λεγόμενα του κατάλαβα ότι όλη αυτή την περιπέτεια την προκάλεσε το λάθος timing…
Την ημέρα που ξημέρωσε εκείνος έφυγε νωρίτερα από εμένα, είχε να τακτοποιήσει κάποιες δουλίτσες πριν αφήσει για πάντα το φοιτητικό του σπίτι…μετά από αρκετή ώρα έφυγα και εγώ και επέστρεψα μετά από πολλές ώρες!
Όταν επέστρεψε το γειτονάκι, είχε αντιληφθεί την απουσία μου από το αυτοκίνητο που έλειπε! Είχε χαθεί κάθε ελπίδα….
Έτσι αποφάσισε να ψάξει για το επώνυμό μου, αφού το μικρό μου φρόντισε να το μάθει το προηγούμενο βράδυ από έναν κοινό γνωστό!
Μετά από αναζήτηση χωρίς αποτέλεσμα στο θυροτηλέφωνο, τις θυρίδες και τα κουδούνια του τέταρτου ορόφου, αφού δεν είχα γράψει πουθενά το ονοματεπώνυμό μου, σκέφτηκε να ψάξει τον πίνακα τον κοινοχρήστων!
Ήταν τόσο άτυχος όμως που η λίστα με τα ονόματα δεν υπήρχε καν στον πίνακα…
Η μόνη του ελπίδα όπως μου είπε, ήταν πια ο σπιτονοικοκύρης του στον οποίο απευθύνθηκε μήπως και καταφέρει να με εντοπίσει!
Τον πρόλαβα όμως εγώ! Γιατί μπορεί τόσο καιρό να το μην τα καταφέραμε να έρθουμε πιο κοντά αλλά όπως χαρακτηριστικά μου είπε και αυτός “τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται”.