Νιώθω πολύ όμορφα που μπορώ να μοιραστώ την δική μου ιστορία αγάπης...Το παραμύθι μου!!
Όταν συναντήσεις τον έρωτα δύσκολα τον προσπερνάς...και οπωσδήποτε πολύ δύσκολα τον ξεχνάς!!Μάλλον δεν τον ξεχνάς ποτε...
Πρίν 5 χρόνια σπουδάζοντας και δουλεύοντας στην Αθήνα,με ένα πολύ φορτωμένο πρόγραμμα για μιά κοπέλα 20 χρονών δεν είχα καιρό για να ερωτευτώ...έτσι πίστευα...Μέχρι που τον γνώρισα..
Δούλευε πολύ κοντά στην δική μου δουλειά..Στην αρχή ένα βλέμμα,μετά κι άλλο..ένα χαμόγελο μετα από μερικές μέρες..μια καλημέρα...ένα γλυκο απλό "τί κάνεις?"Μια μικρή κουβέντα..και η πρώτη σύμπτωση!!Και οι δύο από το ίδιο νησί...!!
Πρίν το πρώτο μας ραντεβού στο Θησίο η καρδιά μου κόντευε να σπάσει...Όλοι στην δουλεία με πείραζαν για τις ανασφάλειες που έκφραζα..για αυτά που φορούσα,για τα μαλλιά μου..κ.τ.λ!!
Μέχρι που βρεθήκαμε...τότε τα ξέχασα όλα...Με απορόφισαν να μάτια του,η φωνή του..Μοιάζαμε τόσο πολύ..είχαμε τόσα πολλά κοινά!!Και εκεί κάτω από την ακρόπολη κάναμε την πρώτη μας αγκαλιά και δώσαμε το πρώτο μας φιλί.....
Μα θεέ μου...τον έχω ξαναφιλήσει; Σε κάποια άλλη ζωή ίσως; Η μυρωδια του,η γεύση του,η ζεστασιά του κορμιού του..όλα μου ήταν τόσο γνώριμα λες και ήμασταν μαζί μια ζωη!!Και αυτό ήταν αμοιβαίο...Αυτό ήταν.....
Άρχισε τότε η αντίστροφη μέτρηση για τους 6 πιo ευτυχισμένους μήνες της ζωής μου....Κοιμόμουν μόνο 2 ώρες πολλές φορές αλλά ήμουν ο πιό ζωντανός άνθρωπος του κόσμου!!
Και έμαθα τι θα πεί έρωτας...τί θα πεί να κοιτάς τον άλλο στα μάτια και να τα λες όλα χωρίς να λες τίποτα..Να περνάς ώρες στο τηλέφωνο που κάποτε δεν ήθελες ούτε να το σηκώσεις..να γράφεις την κάθε μέρα που περνάει σε ένα ημερολόγιο απλά και μόνο για να προσπαθήσεις να την κρατήσεις για πάντα ζωντανή...Να γίνεσαι ξαφνηκά ποιητής και στιχουργός από το πουθενά γιατί όσα νιώθεις σε ξεπερνούν και πρέπει κάπου να τα διοχετεύσεις γιατί θα εκραγείς...
Μαζί είμασταν ένα ηφαίστειο...έτοιμο να εκραγεί αναπάσα ώρα και στιγμή....Και για να είμαι ειλικρινής σε αυτά τα απελευθερωμένα χρόνια που ζούμε που όλα γίνονται πια και χωρίς συναισθήματα...όταν αυτά υπάρχουν..όταν υπάρχει αγάπη,έρωτας,σεβασμός ο έρωτας που κάνεις με τον σύντροφο σου είναι κάτι μαγικό!!!!Διαπερνάει ο ένας τον άλλο και γίνεστε "ένα" κοιτιέστε στα μάτια και λέτε σ` αγαπώ και ολόκληρη η γη σας ανήκει!!!!Αξίζει σε κάθε κορίτσι να το ζήσει αυτό...με αυτόν τον όμορφο και γλυκό τρόπο...τον ρομαντικό!!Μιας άλλης εποχής!!!
Ήρθε όμως το τέλος...και έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου...Δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει όλο αυτό το έντονο μείγμα που υπήρχε μεταξυ μας κι απλά έφυγε από την ζωή μου όσο ξαφνικά είχε μπει...Μα πώς θα ζήσουμε χώρια εμείς οι δύο..όταν αυτό που έχουμε αυτήν την χημεία την βρίσκεις μία φορά στα 1000 χρόνια; Μετά από τόσα όνειρα και στιγμές που είμαστε τυχεροί που ζήσαμε;
Πέρασαν κάποιοι μήνες..και αυτό έλεγα πιa....Είμαι τυχερή που το έζησα!!!
Ολοι θα πιστεύετε πως η ιστορία μου τελειώνει εκεί πριν 4 περίπου χρόνια..αλλά όχι...
Από τότε που χωρίσαμε μία φορα τον μήνα ή και παραπάνω μήνες πολλές φορές..μιλούσαμε απλά και μόνο γιατί είχαμε την ανάγκη να δούμε ότι το άλλο μας μισό είναι καλά...απλά και μόνο για να ακούσουμε τη φωνή ο ένας του άλλου!!!Τα έντονα συναισθήματα και τα αληθινά δεν πεθαίνουν ποτέ....
Παρόλα αυτά..εκείνος προσπάθησε να βρει ξανά τον έρωτα με άλλες κοπέλες αλλά παντού έψαχνε το κοριτσάκι "του"...Εμένα!!Και απλά έφευγε...γιατί πουθενά δεν έβρισκε όλα όσα είχαμε εμείς...
Εγώ αποφάσισα να συνεχίσω την ζωή μου...Να ξανα αγαπήσω..ήξερα ότι σαν τον έρωτα αυτό δεν θα ξανα ζούσα ποτέ μου αλλά άξιζα να είμαι ευτυχισμένη και να προσπαθήσω..αν και πάντα μα πάντα τον είχα σε μία θέση της καρδιάς μου και του μυαλού μου...Είχα την ανάγκη να ξέρω ότι είναι καλά!!
Και τα χρόνια περνούσαν...και τα συναισθήματα και για τους δύο έμεναν τα ίδια..Παρόλα αυτά αγαπώ τον άνθρωπο που είμαστε μαζί εδώ και πολύ καιρό.. Τον αγαπά η οικογένεια μου και όλοι οι φίλοι μου!!Ζούμε μαζί...και πηγαίνει σοβαρά η σχέση μας!!Ισως και σύντομα σε γάμο..Είναι από τα πιο καλά παιδιά του κόσμου..
Και όπως όλα τα παιχνίδια της ζωής δεν είναι πάντα δίκαια εμφανίζεται πιό αποφασιστικός από ποτέ στην ζωή μου..ο μεγάλος μου έρωτας να μου ζητήσει να ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας μαζί..Να ξανά ερωτευτούμε...Να ξαναγίνουμε ένα...
Πώς; Πώς να τινάξω όλα όσα έχω χτίσει στον αέρα; Τον θέλω ακόμα ναι!!!Μετά από τόσα χρόνια για εκείνους τους 6 μαγικούς μήνες τον αγαπώ ακόμα...Αλλά μεγάλωσα κι εγώ...δεν είμαι τόσο αυθόρμητη πιά...Το μυαλό και η λογική σκεπάζουν την καρδιά που φτερουγίζει....Δεν θέλω να πληγώσω κανέναν...
Δεν ξέρω ποιο θα είναι το τέλος του δικού μου παραμυθιού... Αλλά σίγουρα θα το λέω στα παιδιά μου και τα εγγόνια μου το παραμύθι μου με χαμόγελο στα χείλη...Για τις μοναδικές στιγμές του που ακόμα και τα λόγια φαίνονται λίγα για να περιγράψουν....
"Πιστεύω στην ώρα που θα κοιταχτούμε, θα φιληθούμε, θα κάνουμε έρωτα, θα ερωτευτούμε ξανά... Την ευτυχία την κερδίζεις με κόπους και θυσίες. Είναι η τελευταία μας ευκαιρία." Αυτό είναι το τελευταίο του μήνυμα