#38
"Πάντα θα είσαι η πιο όμορφη που έχω δει!"
Ήταν αρχές Σεπτέμβρη στο νησί. Εγώ 23, αυτός 25. Τον γνώρισα σε ένα club ένα Σαββατόβραδο μέσω μιας κοινής μας φίλης, της Μαρίας. Μου μιλούσε όλη μέρα για ένα παιδί που δουλεύουν μαζί και πίστευε πως θα ταιριάζαμε πολύ και να του πει το βραδυ να περάσει. Αρχικά δεν ήθελα αλλα κατάφερε να με πείσει... πάντα με έπειθε.
Ήμουν χαλαρή, με την Μαρία να με κοιτάει και να γελάει από απέναντι που με φλέρταρε ο αδερφός του αγοριού της, όταν μου έκανε νόημα να κοιτάξω προς τα πίσω και τον είδα!
Ψηλός, μελαχρινός με τρομερά εκφραστικά ματια. Συστηθήκαμε
-Αλέξανδρος.
-Sonia.
Και έκατσε απέναντι μου. Δεν ανταλλάξαμε λέξη όλη την ώρα, αλλα δεν θα ξεχάσω ποτε το βλέμμα του, πως με κοιτούσε που μιλούσα με τον άλλον. Δεν μπορούσα να πάρω από πάνω του. Με μάγευε...
Στο τέλος της βραδιάς, όμως, πρότεινε να με γυρίσει πίσω αυτός με το αμάξι και δεν θα μπορούσα να αρνηθώ.
Κάναμε μια μεγάλη βόλτα και μιλούσαμε για ώρα, χωρίς να μας νοιάζει πως ξημέρωνε και δούλευε σε λίγο... Ήταν απίστευτα. Δώσαμε ραντεβού για την άλλη μέρα. Πάλι όλη τη νύχτα μαζί... και την επομενη.
Σε μια απ`τής βραδιές μας μου είπε πως θα έφευγε απ`τό νησί τον Γενάρη, θα σπούδαζε στην Αθηνα και μια και εγώ ήξερα ποσο επίπονες είναι οι σχέσεις από απόσταση, κανονίσαμε να αφήσουμε αυτό που βλέπαμε να υπάρχει σε μια φάση πιο χαλαρή για να αποφύγουμε το ενδεχόμενο να δεθούμε και να καταλήξουμε να πονέσουμε πολύ.
Βρισκόμαστε, κάναμε ερωτα, κάναμε βόλτες, περνούσε τις νύχτες του στο σπίτι μου να μιλάμε και να γελάμε ασταμάτητα... αλλα και όταν έφυγε τελικά δεν κόψαμε επαφές. Μέχρι που είχαμε βάλει το ίδιο calling tune κάθε φορα που καλούσαμε ο ένας τον άλλο, κάτι σαν το τραγούδι μας που όμως δη είχαμε διαλέξει ποτε.
Το πάσχα που ήρθε μου έκανε δώρο το άρωμα του γιατι του έλεγα πως δεν μπορώ να το ξεχάσω και εγώ με τη σειρά μου του έκανα δώρο έναν αρκούδο που φορούσε φούτερ με κουκούλα, σαν αυτόν, για να είναι ο φίλος του και να ακούνε μαζί μουσική... τον ονόμασε `Βρώ και μου έλεγε τι κάνουν κάθε βραδυ οι δυο τους.
Όμως η απόσταση μας κατάπιε, μάλλον εμείς της επιτρέψαμε να το κάνει, μιας και είχαμε φτάσει ως εκεί που είχαμε κατά κάποιο τρόπο κανονίσει και δεν έμενε τιποτα άλλο απ`τό να απομακρυνθούμε. Η σχολη και τα μαθήματα του απ`τη μια, η δουλειά η δικη μου απ`τήν άλλη, και ο φόβος μήπως αθετήσουμε την υπόσχεση μας, έκαναν τα τηλεφωνα να αραιώσουν, αναπάντητες κλήσεις να αναβοσβήνουν στα κινητά μας και το άρωμα του κρυμμένο σε ένα συρτάρι στην ντουλάπα. Δέχτηκα πως αυτό θα ήταν το σωστό και για τους δυο και έπρεπε να προσπεράσω, άλλωστε και αυτός θα έκανε το ίδιο. Έτσι είχαμε `κανονίσει ...
Και πέρασε ο καιρός... Προσπαθούσα να πείσω την Μαρία για άλλη μια φορα ότι είμαι κουρασμένη απ`τη δουλειά για να βγω εκείνο το βραδυ αρχές Σεπτέμβρη. Μάταια όμως...
Ήταν Σαββατόβραδο, είπαμε θα βγαίναμε μονες, να χορέψουμε. Πήγαμε στο στέκι μας, εκείνο το ίδιο κλουβάκι. Είχε πολύ κόσμο αλλα σαν να το ήξερα, τον είδα. Ήταν με τους φίλους του, ήταν κούκλος. Κοίταξα αμέσως την Μαρία μήπως το είχε σκαρώσει αυτή αλλα δεν έδειχνε να είχε καταλάβει τίποτα. Με είδε και αυτός. Βάζω στοίχημα πως είχε νιώσει το ιδιο. Το έβλεπα. Μείναμε να κοιταζόμαστε για λίγο, αλλα κανένας δεν έκανε κίνηση να πλησιάσει, ούτε απλά για να χαιρετηθούμε. Όλη την υπόλοιπη νύχτα γινόταν το ίδιο. Εγώ να χορεύω και να τον κοιτάω και αυτός να πίνει και να με κοιτάει. Και η ώρα περνούσε και το μαγαζί άδειαζε...
Λίγο πριν τις 5 το πρωί και ανάμεσα σε μια κουβέντα μας με τον barman στο bar τον είδα να με κοιτάει πάλι όπως παλι, με εκείνο το βλέμμα. Τότε το ένιωσα, ήταν η ώρα, θα ερχόταν να μου μιλήσει. Ενστικτωδώς,έκανα μερικά βήματα πίσω και ακούμπησα στον τοίχο για να είμαι μονη να του δώσω την ευκαιρία, το έβλεπα πως την ήθελε... και δεν είχα άδικο. Με πλησίασε, πήρε τα μαλλιά μου απαλά με τα δάχτυλα του πίσω απτό αυτι μου, έσκυψε και μου είπε: `Ότι και αν κανεις, ότι και αν γίνει, πάντα θα είσαι η πιο όμορφη που έχω δεί. Μου έπιασε το χέρι, του το έσφιξα δυνατά σαν να μην ήθελα να τελειώσει ποτε αυτό και έσκυψε στα χείλη μου σε ένα φιλί που καλύτερο δεν έχω νιώσει...
Ήταν η πιο ερωτική στιγμή που έχω ζήσει ποτε.
Μου έκλεισε το μάτι και έφυγε. Έμεινα να τον κοιτάω να χάνεται. Λες και ήταν και αυτό κανονισμένο να είναι η τελευταία κίνηση της βραδιάς. Δεν ήθελα να κουνηθώ μήπως ξυπνήσω απότομα και χάσω αυτό που μόλις είχα νιώσει. Ήταν μαγικό.
Όταν πια συνήλθα του έστειλα ένα μήνυμα `μείνε εδώ απόψε` αν και ήξερα μέσα μου πως η μαγεία έχει τελειώσει εκεί. Και έτσι ήταν. Με πήρε τηλεφωνο ότι οδηγάει ήδη για το σπίτι του να μαζέψει τα πράγματα του γιατι φεύγει σε δυο ώρες με το πλοίο για την Αθηνα.
Δεν ήθελε να φύγει, δεν ήθελα να φύγει...
Όμως του είπα `καλο ταξίδι,να προσεχεις`.
Αργότερα χτύπησε το τηλέφωνο μου και σαν να το μετάνιωσε, έκλεισε...αναπάντητη...
Αποφάσισα να του μιλήσω για μια στιγμή. Τον πήρα πίσω αλλα το μετάνιωσα και δεν άφησα να το σηκώσει...αναπάντητη...
Ήταν η τελευταία φορα που ακούστηκε το My Immortal των Evanescence...
Άλλωστε, ηταν κανονισμένο.....