#16
Ένα σπίτι άδειο από έπιπλα γεμάτο κούτες
Είναι σίγουρο ότι οι άλλες ιστορίες δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τη δική μου. Και αυτό γιατί ούτε happy end έχει , ούτε οι “πρωταγωνιστές” της αποχαιρετούνται με τις φιλικότερες των σχέσεων. Παρόλ` αυτά είναι αληθινή και αποτελεί το “λάθος” μιας ολόκληρης ζωής. Ένα λάθος που όχι μόνο θα ευχόμουν να μην έκανα , αλλά αντίθετα το πληρώνω κάτι φορές ακόμη και σήμερα, αφού υπάρχει και μου θυμίζει πως η ζωή ήταν και θα είναι άδικη.Όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, μου έρχεται πάντα μια λέξη στο μυαλό : “Ο φόβος”.Παρότι είχα την καλύτερη στον κόσμο οικογένεια( την οποία δεν θα άλλαζα με τίποτα )και είμαι εκ φύσεως δυναμικός χαρακτήρας , με φίλους και κολλητούς έτοιμους να “θυσιαστούν” πάντοτε για μένα , ένιωθα και νιώθω ακόμη και σήμερα κάτι φορές φόβο. Φόβο πως έχω παραπάνω κιλά ,φόβο για το τι πρέπει να κάνω για να είμαι σε όλους αγαπητός , φόβο για το πότε θα βρώ κοπέλα ,φόβο για το αν θα είναι καλή αυτή η κοπέλα ,φόβο γιατί δεν έχω πολλές επιτυχίες με το αντίθετο φίλο, φόβο , φόβο , φόβο..... Και έτσι πέρασαν τα χρόνια , με αρκετές “μικρές” σχέσεις και πολλές προσπάθειες. Ώσπου εμφανίζεται στη ζωή μου αυτή.
Πρωτοσυναντηθήκαμε σε ένα club. Ήταν όμορφη, πολύ όμορφη και ανεπτυγμένη θα έλεγα για την ηλικία της. Εγώ αντίθετα ,ο “μεγάλος”,το γνωστό party animal που φίλες , φίλοι και γνωστοί θαύμαζαν για τα κατορθώματα του, και που ακόμη και η ίδια θεωρούσε,πριν γνωριστούμε,πολύ ανώριμο. Ήταν έρωτας από την πρώτη ματιά, σαν αυτούς που βλέπουμε στα σήριαλς και γελάμε .Ζήτησα το τηλέφωνό της , την κέρασα κάτι ποτά και την επόμενη μέρα βρισκόμασταν σπίτι της για καφέ. Με τα φιλιά , τις αγκαλιές και τα χάδια μας αναρωτιώμουν πόσο γρήγορα περνούσε ο χρόνος .Μου άρεσε να την ακούω να μιλάει , να γελάει , να αναπνέει στην αγκαλιά μου. Δεν με ενδιέφερε το σεξουαλικό μέρος της σχέσης μας (δεν μου έλειπε εκείνο) αλλά η σκέψη ότι υπάρχει ένας άνθρωπος σε αυτό τον κόσμο εκτός οικογενείας που θα με νοιάζεται. Και “νόμιζα” ότι τον είχα βρει στα μάτια της.
Στην πορεία αποδείχθηκε βέβαια εκπληκτική ηθοποιός. Παρίστανε περίτεχνα την ερωτευμένη κοπέλα και όλα ήταν μαγικά για περίπου έναν χρονο.
Ξέχασα να αναφέρω ότι δεν είχε και την φήμη της πιο “δύσκολης στις σχέσεις” κοπέλας αλλά ήταν κάτι που εκείνη την περίοδο μου ήταν αδιάφορο.
Πρωί λοιπόν Σαββάτου, μετά από ένα τέλειο βράδυ που περάσαμε μαζί λαμβάνω ένα μήνυμα : “Συγγνώμη θέλω να χωρίσουμε , δε μ` αρέσεις πλέον, δε θέλω να σε κοροιδεύω άλλο,ήμουν και είμαι αλλού.” Μέσα στα νεύρα και τυφλός από τη ζήλια κατευθύνομαι προς το σπίτι της , χτυπώντας της μανιωδώς το κουδούνι και αναγκάζοντας μια φίλη μου να της τηλεφωνίσει και να παραστησει πως είναι αυτή. Όταν τελικά μου άνοιξε αυτό που αντίκρισα στη συνέχεια με έκανε να ανατριχιάσω . Ένα σπίτι άδειο από έπιπλα γεμάτο κούτες και σακούλες.
Δεν χάρηκε όταν με είδε και αυτό ήταν εμφανές.Αν μπορούσα να σας την παραστήσω θα έμοιαζε με άνθρωπο που βλέπει φάντασμα.Μόλις με είδε ,προσπάθησε να με διώξει ,ήθελα πολύ όμως να καταλάβω τι ακριβώς γινόταν.
“Τι πράγματα είναι αυτά γι`αυτό δεν ήθελες να έρθουμε σπίτι σου; Τι συμβαίνει με εσένα, μου λες να χωρίσουμε όταν την προηγούμενη μέρα μου ορκιζόσουν ότι θα είσαι για πάντα δίπλα μου; Και τώρα σε βλέπω να φεύγεις και από το σπίτι σου. Τι άλλο πρέπει να περιμένω να μου πείς ρε, πως είσαι καταζητούμενη , πράκτορας , αλλοδαπή ; Τί μου κρύβεις πια ;” της είπα .
“Καταρχάς ηρέμησε . Έπειτα ναι όντως είναι πολλά πράγματα που σου είπα ψέματα για τη ζωή μου. Έχω γεννηθεί στην Αμερική, στο Chicago και τα 3 πρώτα χρόνια της ζωής μου τα έζησα εκεί. Στη συνέχεια, χώρισαν οι γονείς μου και η μητέρα μου επέστρεψε στην Ελλάδα .Όλοι μου οι συγγενείς είναι στην Αμερική εκτός από τους γονείς της μητέρας μου που μένουν εδώ. Δεν είμαι μικρότερη σου, είμαστε ίσα. Έχασα απλά κάτι χρονιές. Αυτά σου φτάνουν φαντάζομαι.”
“Καλά κοντεύει να μου στρίψει τελείως της λέω δεν πας καλά καθόλου.Και γιατί μαζεύεις τα πράγματά σου;” της είπα .
“Η ζωή είναι δύσκολη πια εδώ, μου είπε. Τα πράγματα είναι καλύτερα εκεί. Άσε που υπάρχει και ο άλλος.”
“Όταν λές άλλος της λέω , μήπως μπορείς να γίνεις σαφέστερη ; .” “Εεεε κοίτα οι γονείς μου(πρίν χωρίσουν) , δεσμεύτηκαν να με παντρέψουν με ένα παιδί από εκεί.”είπε.
“Και πότε τον βλέπεις, της απαντάω ,σας χωρίζουν κάποια χιλιόμετρα νομίζω”.
“Αυτά μόνο μπορούσα να σου πω , τίποτα παραπάνω . Σε ευχαριστώ για αυτόν τον υπέροχο χρόνο που μου χάρησες . Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ . Σε μια εβδομάδα φεύγω. Σε παρακαλώ άφησε με μόνη και μην με ενοχλήσεις ξανά, μην με πάρεις τηλέφωνο, μη στείλεις μήνυμα ,ξέχασε με .”είπε , μην το κάνεις πιο δύσκολο.
“Οκ της απαντάω , όπως νομίζεις . Πάντως να ξέρεις ότι ήσουν ο πιο σκάρτος χαρακτήρας που έχω γνωρίσει . Ο πιο αχάριστος, εγωκεντρικός και ανώριμος άνθρωπος. Σε μισώ για όσα μου έκανες . Δε θέλω να σε ξαναδώ. Δεν υπάρχεις για μένα. Έχεις πεθάνει .”
Αυτή ήταν και η τελευταία μας κουβέντα . Αυτα τα ψέματα της με τρέλαιναν μέρες ολόκληρες. Μετά τον τσακωμό μας οι υπόλοιπες μέρες πέρασαν αργά , βασανιστικά θα έλεγα. Ποτό (που δεν έκανε τίποτα ) μουσική και λίγος ύπνος. Ίσως περίμενε και εγώ βαθιά μέσα μου ήθελα σαν τρελός να πάω να την κρατήσω πίσω ,να την αποχαιρετήσω έστω. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα το άντεχα. Γι`αυτό και δεν πήγα στο αεροδρόμιο . Και δεν το είχα μετανιώσει για πολύ καιρό. Μετά απο πέντε περίπου μήνες όμως, και ενώ όλα άρχισαν να φτιάχνουν λαμβάνω ένα αίτημα φιλίας στο facebook. Ήταν αυτή . Δε δέχτηκα και την έκανα block. Μετέπειτα έμαθα από μια φίλη της που μιλούσαν αραιά και που ότι ήταν μόνη της, και πως δεν είχε γίνει τίποτα ακόμη με τον άλλον .Την έβαλα να την ρωτήσει για εμένα. Της είπε ότι δεν θέλει να ακούσει νέα μου.
Είμαι σίγουρος όμως ότι το θέλει. Αποκλείεται να μην της λείπω!
Τα λάθη όμως πληρώνονται. Η ζωή πάει μπροστά και δε γυρίζει ποτέ πίσω.
Μακάρι να μπορούσα να την δω έστώ και σαν όνειρο.......
Εύχομαι να φτιάξει τη ζωή της με όποιον θέλει και αυτό διότι μέσα από αυτήν έμαθα πολλά πράγματα.
Εγώ προσωπικά προχώρησα μπροστά. Έχω χρόνια μπροστά μου να χαρώ. Έχω μια κοπέλα τώρα που είμαστε εκπληκτικά μαζί. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου όμως πάντα θα υπάρχει το χαμόγελο της άλλης.
Θα συναντηθούμε κάποια στιγμή. Μου το χρωστάει ο θεός....
Θα υπάρξει άραγε ποτέ happy end για εμάς ;
Θα το δούμε και θα το δείτε αν σας άρεσε η ιστορία μου. Ευχαριστώ που την μοιράστηκα μαζί σας και για τη μοναδική ευκαιρία που μου δίνεται μέσα από αυτό το διαγωνισμό.