H ιστορία μας ξεκίνησε όταν η καλύτερη μου φίλη εκείνη τη χρονιά (2006) μου γνώρισε το καλύτερο φίλο του αγοριού της.
Ήμασταν 16 χρονών όταν γνωριστήκαμε μέσω Internet, εκείνος έμενε στη Κω ενώ εγώ στην Αθήνα.
Ένα πρωινό βρισκόμουνα στο σπίτι της καλύτερης μου φίλης και ενώ μιλούσαμε μου είπε να μου γνωρίσει το καλύτερο φίλο του αγοριού της.
Στην αρχή ήμουν διστακτική καθώς γνώριζα ότι εκείνη το αγόρι της το είχε γνωρίσει μέσω Internet.
Μετά από ώρα και αφού μια ώρα μου μιλούσε για εκείνον κατάφερε να με πείσει να βάλουμε camera στο msn μαζί τους για να γνωριστούμε.
Με το που άνοιξε η camera και τον είδα ενθουσιάστηκα από την λάμψη των ματιών του.
Είχε μεγάλα καστανά μάτια που όταν χαμογελούσε ήταν σαν να χαμογελούσαν κι αυτά.
Είχα μείνει άλαλη δεν ήξερα τι να πω είχα ξεχάσει και το όνομα μου μαζί του.
Η φίλη μου μας σύστησε και μας άφησε να μιλήσουμε λίγο μόνοι μας καθώς εκείνη θα μιλούσε στο κινητό με το αγόρι της.
Βρισκόμουνα σε αμηχανία δεν ήξερα τι να πω ευτυχώς εκείνη τη στιγμή με έβγαλε από τη δύσκολη θέση εκείνος καθώς άρχισε να μου κάνει διάφορες ερωτήσεις για να μάθει περισσότερα για μένα.
Εκείνη την ημέρα δεν τον έβγαζα στιγμή από το μυαλό μου είχα πάρει βέβαια απόφαση ότι δεν θα γίνει κάτι μεταξύ μας λόγω της απόστασης και λόγω της ανασφάλειας που είχα ότι ίσως να μην του αρέσω.
Προσπάθησα να τον βγάλω από το μυαλό μου και να ξεχάσω τα υπέροχα μάτια του τη φωνή του και το χαμόγελο του όταν μετά από 4 μέρες (ημέρα Τετάρτη) γυρίζοντας από το φροντιστήριο μου στο σπίτι βρίσκω μήνυμα στο κινητό μου από ΕΚΕΙΝΟΝ.
Η καρδιά μου εκείνη τη στιγμή κόντευε να σπάσει έκανα σαν μωρό που του δίνουν πρώτη φορά γλειφιτζούρι δεν περίμενα να ενδιαφερθεί και να ψάξει να βρει το κινητό μου για να μου στείλει.
Έτσι μετά από αυτή του την κίνηση αρχίσαμε να μιλάμε και να ερχόμαστε όλο και πιο κοντά.
Μιλάγαμε ατελείωτες ώρες στο κινητό στον υπολογιστή όπου μπορούσαμε στέλναμε μηνύματα και μιλούσαμε στο κινητό τις ώρες του σχολείου του φροντιστηρίου το βράδυ πριν κοιμηθούμε ξενυχτάγαμε και κοιμόμασταν με το τηλέφωνο ανοιχτό για να νιώθουμε ο ένας τον άλλο κοντά μας (Μιλάγαμε 24 ώρες το 24ωρο).
Αυτό γινόταν για ένα μήνα μέχρι που την 01/12/06 μου ζήτησε να γίνω το κορίτσι του.
Εγώ αμέσως δέχτηκα παρ’ όλο που δεν τον είχα δει ποτέ από κοντά ένιωθα ότι βρήκα το άλλο μου μισό ένιωθα σαν να τν ήξερα χρόνια.
Εκείνη η μέρα χαράχτηκε για πάντα μέσα στη καρδιά μου.
Πριν μπει ο καινούργιος χρόνος ήρθε στην Αθήνα μαζί με τους γονείς του για κάτι δουλειές.
Ήξερα μέσα μου ότι ήρθε η μεγάλη στιγμή για να τον συναντήσω.
Κανονίσαμε να βρεθούμε στο Allou fun park θα ήταν εκεί με τους δικούς του έτσι παρακάλεσα τη μητέρα μου λόγω και της ηλικίας μου να με πάει εκείνη εκεί.
Έτσι μετά από πολύ ώρα παρακαλετού αποφάσισε να με πάει.
Μέχρι να φτάσουμε η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά σαν να ήθελε να βγεί έξω να πάει πιο γρήγορα σ ́ εκείνον.
Όταν φτάσαμε ήταν πια πολύ αργά για να κάνω πίσω προσπάθησα πρίν με δεί να φύγω αλλά με το που γύρισε το κεφάλι του για να με αναζητήσει μέσα στο πλήθος είδα τα υπέροχα μάτια του.
Εκείνη τη στιγμή πάγωσα τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν, οι παλμοί της καρδιάς μου έπαιζαν ένα τρελό ρυθμό τα πόδια μου ένιωθα ότι είχαν μουδιάσει ενώ τα χείλη μου δεν έβγαζαν λέξη από το στόμα μου. Το μόνο που ήθελα εκείνη τη στιγμή ήταν να πάγωνε ο χρόνος και να έμενα εκεί μαζί του για πάντα και να κοιτάζω τα υπέροχα μάτια του έλαμπαν και χαμογελούσαν με κάθε του λέξη και χαμόγελο.
Ήταν η απόλυτη ευτυχία ήταν έρωτας και από τους δύο με την πρώτη ματιά.
Αφού συστηθήκαμε όλοι μεταξύ μας εμείς οι 2 πήγαμε μόνοι μας μια βόλτα για γνωριστούμε καλύτερα.
Καθώς προχωρούσαμε με αγκάλιασε και με φίλησε!!
Αυτό ήταν.. χάθηκα στα φιλιά του και στην αγκαλιά του ζητώντας από το Θεό να με αφήσει εκεί μαζί του.
Μετά από ώρες ευτυχίας μαζί του ήρθε η ώρα που έπρεπε να φύγουμε. Η καρδιά μου πάγωσε και τα μάτια μου πλημύρισαν από δάκρυα στεναχώριας και λύπης.
Δεν ήθελα να φύγω ποτέ από εκεί.
Για να μην μακρυγορώ πέρασα 7 μήνες ευτυχίας με αυτό το παιδί ήταν όντως το άλλο μου μισό η κάθε μέρα για μένα ήταν σαν τη μέρα που έγινα για πρώτη φορά κοπέλα του.
Περνούσαμε βράδια πολλά με δάκρυα ευτυχίας αλλά και στεναχώριας που έλειπε ο ένας στον άλλο κοιμόμασταν με το τηλέφωνο ανοιχτό για να ακούει ο ένας την ανάσα του άλλου και κλείνοντας τα μάτια να νιώθουμε ότι ήμασταν μαζί αγκαλιά.
Υπήρχαν φορές που τσακωνόμασταν αλλά αγόραζε μια σοκολάτα Lacta και έγραφε πάνω ΣΥΓΓΝΩΜΗ την έβγαζε φωτογραφία και μου
την έστελνε ήταν λίγες οι φορές που πλήγωνε ο ένας τον άλλο μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Κάθε μέρα ανταλλάσαμε όρκους παντοτινής αγάπης και μια υπόσχεση «Για πάντα μαζί..Θα ΣΑΓΑΠΩ για πάντα»... Κάναμε όνειρα για το μέλλον και για τη ζωή που θέλαμε να ζήσουμε μαζ..
Μπορεί μέσα σ’ αυτούς τους 7 μήνες ευτυχίας να μην βλεπόμασταν πολύ να είχαμε βρεθεί συνολικά 4-5 φορές αλλά η αγάπη μας ήταν τόσο δυνατή, σε σχέση με άλλα ζευγάρια που μπορεί να βλεπόντουσαν και κάθε μέρα.!!
Ήταν γεννημένος ο ένας για τον άλλο.. Συμπλήρωνε ο ένας τον άλλο σε όλα..
Μέχρι και την ημέρα του ΑΝΤΙΟΥ που μου ζήτησε να διακόψουμε τη σχέση μας για λίγο κάνοντας ελεύθερη σχέση διότι δεν άντεχε άλλο την απόσταση και για να μην χαθούμε εντελώς μου ζήτησε αυτό..
Εγώ έσπασα αλλά συμφώνησα μέχρι που μετά από μια μέρα δεν άντεχα αυτό το μαρτύριο και στις 3/7/07 ήρθε το ΤΕΛΟΣ του είπα ή θα έχουμε σχέση η θα χωρίσουμε...
Και η απάντηση του ήταν «Θα χωρίσουμε δεν αντέχω άλλο και επειδή είχαμε πει ότι θα τα λέμε όλα μεταξύ μας υπάρχει άλλη ΑΝΤΙΟ να προσέχεις»..και το έκλεισε, η καρδιά μου έσπασε εκείνο το βράδυ ότι έχτιζα όλους αυτούς τους μήνες γκρεμίστηκε μέσα σε 1 δευτερόλεπτο... όνειρα και ελπίδες 7 μηνών...
Μετά από μέρες και αφού άρχισε το μυαλό μου να συνηθίζει στην ιδέα του χωρισμού άρχισε να μου ξαναστέλνει μηνύματα για να μάθει νέα μου και για να δει αν προχώρησα τη ζωή μου.
Μιλάγαμε αρκετά συχνά και ανταλλάσαμε μηνύματα αγάπης αλλά και απογοήτευσης μιλούσαμε για το πόσο πολύ πονάμε και οι 2 που είμαστε έτσι χώρια ,ότι δεν θα χαθούμε ποτέ και πόσο πολύ λείπει ο ένας στον άλλο παρ’ όλο που εκείνος βρισκόταν αλλού σ’ άλλη αγκαλιά.
Μετά από 2 μήνες και αφού προσπάθησα και εγώ να φτιάξω τη ζωή μου
Παρ’ όλο που μέσα μου πονούσα και τον αγαπούσα μ έστελνε μηνύματα ότι δεν θέλει να με βλέπει με άλλον δίπλα μου και πως η αγάπη που ζήσαμε μεταξύ μας δεν θα χαθεί ποτέ... θα υπάρχει για πάντα και πως ποτέ δεν θα αγαπήσουμε όπως αγαπηθήκαμε εμείς οι 2 μαζί..
Αποφασίσαμε να κρατήσουμε ένα είδος παράλληλης σχέσης έστω και από απόσταση ακόμα κι αν στη ζωή μας υπήρχαν άλλοι άνθρωποι μόνο και μόνο γιατί ο πόνος μέσα μας ήταν αβάσταχτος.
Αυτό το μεταξύ μας το παράλληλο κράτησε 2 χρόνια.. 2 χρόνια πόνου και απελπισίας μέχρι που οι δρόμοι μας χωρίσανε μια μέρα χωρίς λόγο και αιτία χωρίς ένα ΣΑΓΑΠΩ χωρίσανε μόνο με 2 μάτια να κοιτάζονται και να λένε πολλά ο ένας στον άλλο κι ας μην έβγαζαν λέξη τα χείλη μας..
Χωρίσαμε παγώνοντας τα αισθήματα μας ο ένας για τον άλλο.. και μείνανε μόνο οι φωτογραφίες τα γράμματα μας και τα τραγούδια μας (Το Πάρτυ του Μιχάλη Χατζηγιάννη και το Νo promises του Shayne Ward) να μας θυμίζουν την Ιστορία μας, το πόσο πολύ αγαπηθήκαμε και τους όρκους αγάπης που δώσαμε εκείνο το βράδυ κάτω από το φως του φεγγαριού...