Όλα ξεκίνησαν σε πολύ μικρή ηλικία…. Ήμασταν μόλις 9 -10 χρονών! Εκείνος ο γόης της τάξης μας, εγώ ένα απλό μικρό κορίτσι σαν όλα τα άλλα. Κάναμε παρέα όπως με όλα τα παιδία! Κατά καιρούς μου έφερνε διάφορα παιχνιδάκια – δωράκια. Μόνο σε μένα! Ποτέ δεν πήγαινε όμως το μυαλό μου ότι είχε λόγο που τα έκανε όλα αυτά, ώσπου μια μέρα μου εξομολογήθηκε ότι του άρεσα! Ξαφνιάστηκα πολύ! Τον απέρριψα σαν φίλο μου, δεν του μίλαγα καν… Εκείνος ερχόταν κάτω από το σπίτι μου και με έψαχνε, έβλεπα σοκολατάκια LACTA στο θρανίο μου κάθε μέρα!!!Ότι πιο γλυκό μου έχουν κάνει ποτέ.
Μεγαλώνοντας αλλάξαμε σχολείο, χαθήκαμε για τα καλά! Δεν είχαμε καμία επικοινωνία, δεν βρισκόμασταν πουθενά και ας μέναμε στην ίδια περιοχή. Στα 19 μας πλέον βρεθήκαμε να μιλάμε σε μια σελίδα κοινωνικού δικτύου (facebook). Λέγαμε τα νέα μας, τις ασχολίες μας και όλα ήταν καλά. Κάπου κάπου αναφερόμασταν και στο δημοτικό αλλά τα λόγια μας ήταν μετρημένα μιας και δεν θέλαμε να φέρει ο ένας τον άλλον σε δύσκολη θέση. Εκείνος είχε σχέση όπως και εγώ. Αλλά πότε δεν αναφερθήκαμε σε αυτό. Μιλάγαμε συνέχεια για εμάς.
Ο καιρός περνούσε και φτάσαμε να μιλάμε καθημερινά για αρκετές ώρες. Μια δημοσίευση στο Facebook ήταν η αιτία να τον δω από κοντά. Ήταν ο Νίκος που ήξερα! Είχα να τον δω τόσα χρόνια μου είχε λείψει αρκετά. Είχε περάσει τόσος καιρός και όμως ήμασταν ίδιοι. Θυμάμαι το πόσο αμήχανοι ήμασταν εκείνοι την μέρα. Θυμάμαι και χαμογελάω… Ανταλλάξαμε αριθμούς και πλέον μίλαγε τις περισσότερες ώρες. Με τον καιρό εκείνος χώρισε με την κοπέλα του, διαφορετικοί χαρακτήρες μου είχε πει . Παρόλα αυτά εμείς συνεχίζαμε να μιλάμε σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Φτάσαμε σε σημείο να συναντιόμαστε σχεδόν μια φορά την βδομάδα. Του άφηνα ραβασάκια κάτω από το σπίτι του όπως έκανε και εκείνος πριν χρόνια. Ήταν κάτι όμορφο και αθώο όπως τότε. Ένα τυχαίο άγγιγμα, το χαμόγελο του.… κάνανε την διαφορά. Ένιωθα πως η σπίθα από τότε δεν είχε σβήσει και δεν διαψεύστηκα.
Ένα πρωί μου έρχεται μήνυμα στο κινητό ‘’Είμαι ακόμα ερωτευμένος μαζί σου’’ έλεγε. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Μόνο που αύτη την φόρα δεν ήθελα να τον απορρίψω δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να τον ξαναχάσω. Μου έλεγε δεν θέλω να σε βάλω σε μπελάδες απλά ήθελα να το ξέρεις. Δεν θέλω να σε χάσω. Η θέση μου ήταν πολύ δύσκολη μιας και εγώ είχα ακόμα σχέση μπορεί να μην τα πηγαίναμε καλά αλλά ήμασταν ακόμα μαζί. Συμφωνούσαμε και οι 2 στο ότι δεν θα σταματήσουμε πότε να μιλάμε.
Η επόμενη συνάντηση μας ήταν πολύ διαφορετική μετά από την εξομολόγηση που μου είχε κάνει. Ήμασταν και οι δυο πολύ σφιγμένοι. Είχαν αλλάξει όλα μεταξύ μας. Και οι συζητήσεις μας δεν ήταν πλέον γενικού περιεχομένου..μιλάγαμε συνέχεια για εμάς. Ήταν αυτό που με συμπλήρωνε στα συναισθηματικά κενά που είχα, αυτό που μου έλειπε τόσο καιρό. Ο Ρομαντικός ιππότης που περιμένει κάθε κοπέλα, μόνο που εγώ τον είχα! Υπάρχει κάτι πιο γλυκό από το να ξυπνάς το πρωί και να βλέπεις τριαντάφυλλα στο αμάξι σου?? Υπάρχει κάτι πιο γλυκό από το να ακούς την πρώτη καλημέρα και την τελευταία καληνύχτα από αυτό τον άνθρωπο??Με ανέβαζε στα ουράνια με μια μόνο λέξη του. Εγώ πολύ συγκρατημένη δεν είχα κάτι να του πω παρά μόνο να τον ακούω. Δεν τον πείραζε μου έλεγε. Ήθελε να τα βγάλει από μέσα του. Το καμπανάκι μέσα μου είχε αρχίσει να χτυπά. Ένιωθα μεγάλη εξάρτηση από εκείνον. Και κάπου εκεί ξεκίνησαν τα προβλήματα με την σχέση μου. Έμεινα για κάμποσο καιρό μόνη μου μέχρι να σιγουρευτώ για το τι θέλω ακριβώς. Ήμουν ανάμεσα σε 2 ανθρώπους και δεν ήξερα ποιον πραγματικά θέλω. Ο ένας μου πρόσφερε όλα όσα ήθελα χωρίς καν να τα ζητήσω και ο άλλος ήταν ο άνθρωπος που ήμουν τόσο καιρό μαζί του.
Το μπέρδεμα συνεχίστηκε και η επιλογή είχε γίνει πολύ δύσκολη. Ο Νίκος με έβλεπε που δυσκολευόμουν τόσο πολύ να αποφασίσω και άρχισε να κάνει πίσω. Τα μηνύματα λιγόστεψαν, όπως και η όλη επικοινωνία μας. Τα καθημερινά μηνύματα έγιναν σχεδόν ένα μήνυμα την βδομάδα. Άρχισε να γινόταν αυτό που και οι 2 δεν θέλαμε να γίνει ποτέ. Χανόμασταν. Άρχιζε να μου λείπει αλλά με τι μούτρα να του στείλω ένα μήνυμα? Εγώ το προκάλεσα όλο αυτό για ακόμα μια φόρα. Πέρασαν μήνες χωρίς να μαθαίνω νέα του. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ του μίλαγα , τον καληνύχτιζα. Δεν με άκουγε αλλά πιστεύω ότι και εκείνος το ίδιο έκανε. Στέλναμε ευχές ο ένας στον άλλον γιορτής, γενεθλίων και ως εκεί. Ήμασταν πλέον δύο τυπικοί φίλοι. Με τον καιρό άρχιζα να τον βλέπω συνέχεια μπροστά μου. Στον δρόμο, για καφέ, γυμναστήριο, στα πιο απίθανα μέρη.
Πως μπορείς να αποφύγεις την μοίρα σου αν εκείνη έχει άλλα σχέδια??Δύο μέρες πριν τα γενέθλια μου, μου έστειλε μήνυμα ήθελε να βρεθούμε. Δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ήθελα τόσο πολύ να τον δω. Μιλάγαμε με τις ώρες για διάφορα θέματα. Κάθε φορά που είμαι μαζί του ξεχνάω τα πάντα. Η ώρα του αποχαιρετισμού έφτασε. Καθώς έφευγα βγάζει από το αμάξι του μια μεγάλη ανθοδέσμη και ένα cd με ερωτικά τραγούδια που μου είχε γράψει. Με ξάφνιασε για άλλη μια φόρα. Ήθελα τόσο πολύ να τον αγκαλιάσω αλλά κρατιόμουν με νύχια και με δόντια. Ήταν ο πρώτος που μου ευχήθηκε… η πιο γλυκιά ευχή. Από εκείνη την μέρα και μετά δεν έχουμε ξανασυναντηθεί, έχουμε μιλήσει ελάχιστες φορές στο κινητό.
Πότε δεν του είπα τι νιώθω γι αυτόν, ποτέ δεν με πίεσε. Ποτέ δεν του είπα πως κάθε φορά που τον συναντούσα η καρδία μου πήγαινε σαν τρελή. Ποτέ δεν του είπα πως υπήρχαν στιγμές που περίμενα με τις ώρες πάνω από το κινητό μου να μου στείλει ένα μήνυμα. Πότε δεν του είπα ότι τον σκέφτομαι συνέχεια. Ποτέ δεν του είπα ότι και εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί του. Ποτέ δεν του είπα ότι ήταν είναι και θα είναι το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής μου!
Δεν ξέρω πώς θα μας τα φέρει η ζωή και αν ποτέ θα είμαστε μαζί αλλά θέλω να ξέρει ότι το μεγαλύτερο μέρος της καρδίας μου ανήκει σε εκείνον. Σε εκείνον που την έκανε να χτυπάει τόσο δυνατά!!
ΥΓ: Θέλω να του δώσετε στην ιστορία μου το πιο όμορφο τέλος. Αυτό αξίζει!