Είμαι η Ζωή.
Η δική μου ιστορία ξεκινάει πριν ένα χρόνο περίπου. Μικρό διάστημα, ένα διάστημα που δεν σου αφήνει και πολλά περιθώρια να ξεχάσεις. Για μένα ξεκινούσε ένα υπέροχο καλοκαίρι. Μόλις είχα τελειώσει τις πανελλαδικές εξετάσεις, πετυχαίνοντας τον στόχο μου, άρα έπλεα σε πελάγη ευτυχίας! Τι άλλο να ήθελα πέρα από έναν έρωτα, κάτι που θα με απογείωνε. Αυτό όμως δεν το επιδιώκεις. Το περιμένεις.
Ιούλιος και εγώ ετοιμαζόμουν για διακοπές. Όπως κάθε καλοκαίρι έτσι και τότε έφτιαχνα τις βαλίτσες μου για να πάω στην Κρήτη, στα ξαδέρφια μου. Για καλή ή για κακή μου τύχη (δεν ξέρω πώς να τη θεωρήσω) οι γονείς μου δεν ακολούθησαν γιατί ήθελα να πάω μόνη! Σημείο αναχώρησης, εκεί όπου αποχαιρέτησα τους γονείς μου και είδα αυτόν, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Αυτός? Το άλλο μου μισό. Δεν μπορώ να τον χαρακτηρίσω αλλιώς.
Άγγελος. Ίσως και χωρίς να ήξερε κανείς το όνομα, το καταλάβαινε! Τον είδα απ` την αρχή. Αυτός όχι. Κοιτούσα, ξανακοιτούσα. Τίποτα. Δεν θα τον άφηνα να μου φύγει έτσι όμως. Τόσες ώρες ταξίδι, δεν γινόταν να μη του μιλήσω. Πώς όμως? Αφού άφησα τις αποσκευές μου, κάθισα στη θέση μου κι αυτός πουθενά! Πραγματικά γύρισα όλο το πλοίο για να τον βρω. Άφαντος. Μάλλον υπέκυψα πολύ σε έναν υπερβολικό ενθουσιασμό. Άρχισε να νυχτώνει. Δεν άντεχα άλλο μέσα στο πλοίο και βγήκα έξω να πάρω λίγο αέρα! Πόσο σε ηρεμεί η θάλασσα.
«Δεν περνάνε οι ώρες ,ε? Αυτό δεν σκέφτεσαι?» Ποιος μου μιλούσε? Τι ωραία φωνή!
«Ε ναι.» Γυρίζω αμήχανα. Αυτός. Ναι αυτός!
«Άγγελος, εσύ? Ζωή, χάρηκα!» Αυτά τα λίγα λεπτά κι όλα μέσα μου άλλαξαν. Από τότε δεν τον αποχωρίστηκα! Ένας μήνας στην Κρήτη κι αυτός κύλησε μαζί του. Δεν μπορώ να ξεχάσω εκείνες τις στιγμές. Άδικο να χάνεις αυτό που αγαπάς πιο πολύ! Το ψέμα του, μου στοίχισε.
«Άρα, θα είμαστε μαζί στη Θεσσαλονίκη? Ναι, εκεί θα περάσω. Είμαι σίγουρος!» Δεν ήταν. Όχι απλά δεν ήταν σίγουρος αλλά ήξερε ότι είχε περάσει στην Κρήτη. Από εκεί ήταν. Εκεί επέλεξε να μείνει. Αρχές Αυγούστου κι εγώ ξανά στο λιμάνι, του Ηρακλείου αυτή τη φορά και μόνη!
«Να με πάρεις μόλις φτάσεις. Θα μου λείψεις.» Οι τελευταίες του κουβέντες! Από τότε δεν σήκωσε ξανά το τηλέφωνο, δεν απάντησε σε μήνυμα μου. Δεν ήρθε στη Θεσσαλονίκη. Εγώ είμαι ακόμα εκεί και περιμένω. Δεν μου έλεγε ψέματα. Ξέρω ότι εννοούσε αυτά που μου είπε, που μου έδειξε, που ζήσαμε μαζί! Θα έρθει και το ξέρω. Ε?