Η δικια μου ιστορία άρχισε πέρσι τον Απρίλιο στην Ισπανία...
Όταν αποφάσισα να φύγω για Εrasmus στη Malaga, Andalucia είχα μόλις βγει από μια μεγάλη σχέση με άσχημο τέλος και το τελευταίο που ήθελα ήταν κάποιον άλλο στη ζωή μου! Ήμουν ήδη 2 μήνες εκεί όταν ήρθαν οι 2 κολλητές μου από Θεσσαλονίκη να με δουν και πήγαμε Valencia για το τριήμερο.
Το θυμάμαι σαν χθες...Ήμασταν στο αεροδρόμιο και περιμέναμε για check in όταν τον είδα να περπατάει προς το μέρος μας από την αντίθετη πλευρά. Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν και δεν πήρε κανεις μας το βλέμμα του για τα επόμενα 20 δευτερόλεπτα μέχρι που μας προσπέρασε και απλά έφυγε! Είχα πάθει την πλακα μου κι έλεγα στα κορίτσια ``Αυτόν θέλω, είναι το κλικ που όλοι λένε `` και εκείνες μου έλεγαν ότι δεν θα τον ξαναδώ και να μην κολλάει το μυαλό μου. Στην τελική ένας άγνωστος σε ένα αεροδρόμιο στη Valencia είναι..πόση τύχη πια??
Όλα κυλούσαν normal. Ξαναγύρισα στη Malaga και συνέχισα την ξέφρενη φοιτητική ζωή μου αλλα τον σκεφτόμουν που και που...Κάποια στιγμή μετά από ένα μηνα κανόνισα με έναν φίλο μου από Θεσσαλονίκη που έκανε Erasmus στη Μαδρίτη ένα ταξίδι στο Μαρόκο και μου είπε ότι θα `ρθούν άλλη μια φίλη του από Μαδρίτη κι ένας φίλος του από Θεσσαλονίκη που έκανε Erasmus στη Σαραγόσα! Δώσαμε ραντεβού στο αεροδρόμιο στο Μαρακές και guess what! Αυτός ο φίλος του ήταν το ίδιο παιδί από το αεροδρόμιο τότε στη Valencia!! Θεσσαλονικιός, 70 mutual friends!
Μέχρι στιγμής όλα καλά! E λοιπόν μετά το τέλειο 5ήμερο στο Μαρόκο που περάσαμε σαν ζευγάρι δεν ανταλλάξαμε ούτε κινητά! Εγώ φρικαρισμένη, όταν γύρισα Θεσσαλονίκη τον πέτυχα έξω την πρώτη μέρα τυχαία (!) και ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα...Αρχίσαμε να βγαίνουμε για 1,2,3,4,5,6 μήνες αλλα μέχρι εκεί! Δεν ήθελε σχέση....
Είναι αυτό που όλη η μοίρα συνωμοτεί για να βρεθείτε και τελικά...ποσο απογοήτευση? Θα ήθελα άπειρα ένα happy end..
Αυτή είναι η ιστοριούλα μου περιληπτικά! Θα χαρώ να σας χρησιμεύσει!
Τα φιλιά μου , m.