#2
Απλά σταματήσαμε να μιλάμε...
Η δική μου "ιστορία" ξεκινάει τον Ιανουάριο του 2009! Σε μία κλασική εφηβική βόλτα με την παρέα μου. Ήταν εκείνη η μέρα που τον γνώρισα. Τον είδα και χάθηκαν τα πάντα γύρω μου. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα έτσι. Ήταν ο πρώτος μου έρωτας Μαζί του άρχισε μια μεγάλη ιστορία που κράτησε 4 χρόνια και συνεχίζει...
Ήμασταν πολύ διαφορετικοί,τσακωνόμασταν συχνά για χαζούς λόγους όμως ήμασταν τρελοί ο ένας για τον άλλον. Συχνά οι τσακωμοί κατέληγαν στον χωρισμό όμως ο ίδιος δεν κρατούσε πολύ καιρό. Όσο εγωιστικά κι αν είχαμε φερθεί πάντα ξεχνούσαμε τις άσχημες στιγμές και προσπαθούσαμε για τη σχέση μας. Είχαν περάσει σχεδόν 5 μήνες από την τελευταία φορά που χωρίσαμε και είχα πλέον αποδεχτεί πως δεν θα τον ξαναδώ ποτέ. Μία μέρα λοιπόν τον συνάντησα τυχαία σε μια έξοδό μου και όπως καταλαβαίνετε μου κόπηκαν τα πόδια. Όταν συνειδητοποίησα πως δεν τον είχα ξεπεράσει έβαλα τα κλάματα.Η φίλη μου όταν με είδε πείσμωσε και αποφάσισε να πάει να του μιλήσει.Δεν κατάφερα να την σταματήσω.Έμαθα πως είχε άλλη.
Πολλές φορές ξενύχτησα σκεπτόμενη να του στείλω ένα μήνυμα να ρωτήσω για την ζωή του να δω αν είναι καλά.Τον έβλεπα συχνά στον ύπνο μου αλλά ποτε δεν κατάφερνα να τον πλησιάσω διότι ένιωθα κάτι να με κρατάει πίσω. Όταν ήμουν κοντά του ένιωθα ευτυχισμένη. Αποφάσισα λοιπόν να του μιλήσω και να του πω ακριβώς τι νιώθω με ΑΠΟΛΥΤΗ ειλικρίνεια. Του είπα τα πάντα! Ήταν η στιγμή που έσβησαν όλα πίσω μας και ξεκινήσαμε απ την αρχή. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωθα πως δεν είχα ανάγκη τίποτα άλλο για να είμαι καλά..Μόνο εκείνον.Όσο δύσκολο και να ήταν.Το σκηνικό συνεχίστηκε με έντονους τσακωμούς. Δεν έδειχνε να νοιάζεται πλέον για μένα. Κανονίζαμε να βρεθούμε και ξαφνικά μου το ακύρωνε για τους φίλους του. Αναρωτιόμουν τι ήταν αυτό που έκανα λάθος και παντα καταλήγαμε σε άσχημες καταστάσεις.
Δεν έφταιγα όμως μόνο εγώ. Αυτό που μπορώ πλέον να πω με σιγουριά είναι ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τον εγωισμό μας να μας τυφλώνει. Στους ανθρώπους που αγαπάμε πρέπει να φερόμαστε όπως θα θέλαμε να μας φέρονται. Γιατί αλλίως θα τους χάσουμε όπως συνέβη και με μένα.Δεν τον ξέχασα ποτέ!Και μάλιστα έχω κανονίσει κάτι για να επιχειρήσω να τον ξαναδώ.Απλά να τον δω ξανά!Μου φτάνει!
Η ιστορία μας δεν είχε happy end.Τελείωσε άδοξα και αόριστα.Απλά σταματήσαμε να μιλάμε.Δεν θα `ταν καλύτερο ενα πιο ευχάριστο τέλος για έναν τόσο έντονο και τρυφερό έρωτα? Εγώ πάντως πιστεύω ότι τίποτα δεν τελείωσε ακόμα! Στο μυαλό μου το πιο τέλειο σενάριο είναι να τον ξαναδώ και να θυμηθούμε και πάλι πώς νιώθαμε.Θα θελα να γινει στην πραγματικότητα..Να είναι η καλύτερη νύχτα της ζωής μου..:)