Μια φορά και έναν καιρό, ήταν κάποτε ένα ζευγάρι, ο Σίμος και η Ελένη, το οποίο έδειχνε ότι ήταν πολύ αγαπημένο, παρ όλες τις δυσκολίες που υπήρχαν μεταξύ τους. Ο Σίμος βρισκόταν στην Ξάνθη και η Ελένη στη Ρόδο. Η απόσταση που υπήρχε μεταξύ τους ήταν μεγάλη, μα η Αγάπη που έδειχναν ο ένας για τον άλλον την γεφύρωνε.
Έζησαν μαζί όμορφες στιγμές και νοιαζόντουσαν ο ένας για τον άλλον. Ο Σίμος παρ όλες τις φουρτούνες που αντιμετώπιζε με την δουλειά του, δεν το έβαζε ποτέ κάτω και προσπαθούσε να κάνει τα πάντα, προκειμένου να βρισκόταν δίπλα στην αγαπημένη του, όσο πιο πολύ γινόταν, πράγμα που τα κατάφερε σε μεγάλο βαθμό. Η Ελένη, όσο δύσκολα αν ήταν και για αυτήν, παρ όλο που ήταν χιλιόμετρα μακριά από τον Σίμο, κατάφερε να κάνει αυτόν να την αισθάνεται τόσο πολύ κοντά του και ας μην την είχε δίπλα του σωματικά τις περισσότερες φορές.
Ο καιρός που περνούσε, ο Σίμος όλο και πιο πολύ δενόταν με την Ελένη, την οποία άρχισε να τη βάζει και πιο πάνω από τον ίδιο του τον εαυτό. Βέβαια και η ίδια έδειχνε ότι αυτό που ζούσε ήταν κάτι το μοναδικό και το όμορφο, με αποτέλεσμα να δεθεί μαζί του πάρα πολύ. Ζούσαν και οι δύο σε ένα κόσμο μαγικό….
Σε όλο αυτό το διάστημα, η πορεία που χαράξανε και οι δύο ήταν περισσότερο από έντονες στιγμές. Ζούσαν τον ερωτά τους με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Ο καιρός που περνούσε έκανε τον Σίμο να ζει το δικό του παραμύθι. Ένα παραμύθι που το ζωντάνεψε η αγαπημένη του.
Όπως όμως όλα τα παραμύθια, έτσι και αυτό είχε ένα τέλος, που έκανε τον Σίμο να προσγειωθεί στην πραγματικότητα απότομα. Ποτέ δεν περίμενε από την αγαπημένη του, να ήταν αυτή που θα έβαζε το τέλος αυτό για τους δικούς της λόγους.
Έκανε ένα σωρό σχέδια για τους δύο τους, ώστε να φτάνανε στο σημείο να ζούσε ο ένας τον άλλον κάτω από την ίδια στέγη και αν αυτό ήταν εφικτό, γιατί όχι, να χτίζανε το μέλλον τους. Στεναχωρήθηκε πάρα πολύ με αυτόν τον χωρισμό. Δεν μπορούσε να έρθει κόντρα στα συναισθήματα που ένιωθε για την αγαπημένη του Ελένη και έτσι έπεσε σε κατάθλιψη, ενώ παράλληλα προσπαθούσε να κάνει την ίδια να αισθανθεί, πως δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό το πράγμα μεταξύ τους , αφού αγαπιόντουσαν πραγματικά. Αλλά όλα αυτά ποια ήταν μάταια, η απόφαση πλέον είχε παρθεί από την ίδια.
Τώρα το μόνο πράγμα που είχε μείνει στον Σίμο ήταν οι αναμνήσεις από την αγαπημένη του, καθώς και όλες αυτές οι έντονες στιγμές που ζήσανε μαζί. Αυτές οι αναμνήσεις, είναι που τον έκαναν ακόμη πιο ευαίσθητο απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό…
Και πάντα θα μένει με την ελπίδα πως ίσως κάποτε, θα ξαναζωντανέψει και πάλι μέσα στον χρόνο το δικό του Παραμύθι…! ! !